Поездка в город Жодино БелАЗ на белорусском языке (Сочинение на свободную тему)

Беларускі аўтамабільны завод-месца, дзе можна ўбачыць нараджэнне знакамітых машын, якія заваявалі мноства сусветных прэмій, а таксама двойчы былі рэкардсменамі Кнігі рэкордаў Гінеса.

Дарога да музея займае некалькі гадзін. Калі мы былі на месцы вытворчасці, нас сустрэла экскурсавод, яна павіталася з намі і прадставілася, задала нам некалькі пытанняў, на якія мы неадкладна адказалі.

Экскурсія пачынаецца з тэхнікі бяспекі, а потым мы ідзем у музей БелАЗ. Уваходзячы ў залу, перш за ўсё я звярнула на асноўныя колеры: сіні, жоўты і шэры. На сценах было мноства медалёў і іншых узнагарод, а на стэндах стаялі мадэлькі машын.

Мне было вельмі цікава слухаць, як экскурсавод распавядала нам пра гісторыю ўзнікнення БелАЗ, калі была пабудавана першая машына, якую масу яна можа вытрымаць, якія былі пабудаваныя потым і якая машына пакуль што самая вялікая на гэты час і многае іншае.

Гэтак жа яна распавяла, якія ўзнагароды атрымалі на розных міжнародных выставах. Скончыўшы расказваць аб гісторыі БелАЗ, экскурсавод дазволіла сфатаграфавацца ў касках. Яшчэ ў іншым пакоі, які знаходзіўся каля музея, быў стол і крэсла зробленыя з ланцугоў, нітаў, шруб і іншых металічных вырабаў, выглядала вельмі прыгожа. У цэнтры стала быў "залаты" шар, па словах экскурсавода, калі дакрануцца да яго і загадаць жаданне, яно абавязкова збудзецца, зразумела мы так і зрабілі.

Затым мы адправіліся па тэрыторыі завода, які па аб'ёмах нагадвае невялікі горад, да палігону, дзе былі выстаўленыя пяць машын, на дзве з якіх можна было падымацца, хадзіць пад імі, пасядзець у кабіне кіроўцы і зрабіць фотаздымкі. Я ж з аднакласніцамі зрабілі традыцыйнае Фота каля кола гіганцкай машыны, якое па памерах дасягала чатыры метры.

Потым мы паехалі на зборачную вытворчасць-канвеер. Тут мы даведаліся, як будуюцца такія магутныя машыны. Фотаздымкі ў гэтым месцы былі забароненыя і хадзіць па канвееры таксама было нельга, для правядзення экскурсіі ў будынку была адведзена асобнае месца, таму што мы б перашкаджалі рабочым рабіць сваю працу. Калі мы выйшлі з прадпрыемства, экскурсавод падарыла нам па маленькаму сувенірчыку — гэта была мадэлька БелАЗ 25-тонніка.

Наша экскурсія скончылася сувенірнай крамай размешчанай на тэрыторыі завода. Я з аднакласніцамі вырашыла набыць магніцікі з фотаздымкам двух машын БелАЗ, акрамя гэтага яшчэ там было шмат іншых сувеніраў. Потым мы зайшлі ў кафітэрый, каб перакусіць перад дарогай дадому, ён знаходзіўся паблізу. Мы развіталіся з экскурсаводам і з добрым настроем адправіліся дадому.

Раю ўсім наведаць гэты вельмі цікавы музей гісторыі і бягучай дзейнасці "БелАЗ". Асабіста мне спадабалася пабываць на заводзе, бо раней я магла глядзець гэта толькі па тэлевізары, а прыехаўшы ў Жодзіна, убачыла ўсё на ўласныя вочы. Я думаю, кожны жыхар Рэспублікі Беларусь павінен ганарыцца тым, што менавіта ў нашай краіне, ёсць вытворчасць, якая прызнаецца лепшай у свеце.